ცხოვრებას ახლა რომ ვიწყებდე
ვისაუბრებდი ნაკლებს, მოვისმენდი მეტს. კვლავ დავპატიჟებდი მეგობრებს სადილად და სულაც არ ვიფიქრებდი იმაზე, ხალიჩა დალაქვდებოდა თუ სავარძელი.’ სიამოვნებით მივირთმევდი ბატიბუტს
ვისაუბრებდი ნაკლებს, მოვისმენდი მეტს. კვლავ დავპატიჟებდი მეგობრებს სადილად და სულაც არ ვიფიქრებდი იმაზე, ხალიჩა დალაქვდებოდა თუ სავარძელი.’ სიამოვნებით მივირთმევდი ბატიბუტს
საქართველოში მცხოვრები მუსლიმი სტუდენტი – ჯეიხუნ მუჰამედალი (ნარზალოვი) სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს – ილია მეორეს 83 წლის იუბილეს საკუთარი ბლოგიდან ულოცავს:
“ჩვენს ცხოვრებას ძირითადად ჩვენს გულში მიმდინარე პროცესები განსაზღვრავს, აქ კი ნათელთან ერთად წყვდიადიც მკვიდრობს და მათ შორის მუდმივი დაპირისპირებაა. ხშირია
„წარმატებული მაშინ ხარ, როდესაც შენ ირგვლივ მყოფი ადამიანები შენი კარგად ყოფნით ბედნიერები არიან“. ამ პროცესებზე უფრო დაწვრილებით საკმაოდ საინტერესო კარიერული
”შენი სახელი? – გაისმა მისი კითხვა ქართველისადმი. – ქართველი, – იყო პასუხი. – წლოვანება! – ორი ათასზე მეტი წლის ვარ.
დაახლოებით 300 წლის წინათ წინათ ბენჟამინ ფრანკლინი მივიდა გადაწყვეტილებამდე, რომ აღმოეფხვრა ჩვევები, რომლებიც გასული წლების განმავლობაში უშლიდა ხელს. ამ გადაწყვეტილების მიღებისთანავე მან
,,ისევე ავადა ვარ და ახალ წელს ვხვდები ჯიბე-გაფხეკილი… დავდივარ უფეხსაცმელოდ; ერთად ერთი მიღწევა ეს პალტოა, რომელიც როგორც იქნა ვიშოვნე… რაც
წინა საახალწლოდ სახლს რომ ვალაგებდი, ჩემი ძველი ნივთები და უნივერსიტეტის დროინდელი რვეულები აღმოვაჩინე ჩემს ოთახში. რა თქმა უნდა გამიტაცა ძველმა
ჩვენ გვესმის და ადვილად გამოსაცნობიც არის, რისთვის გვიხარიან იესო ქრისტეს შობის დღე. გვესმის ეს დიდი დღე რისთვის არის დიდი, რისთვის
ჩვენს გაზეთში ზედიზედ მოწერილი ამბავია დაბეჭდილი: ერთი სოფელ კვათანიდამ და მეორე ლანჩხუთიდამ, ორივ ეს სხვადასხვა ადგილიდამ მოწვდილი ამბავი ერთსა და