როგორ დავაღწიოთ დეპრესიას თავი და ვიყოთ ყოველთვის იმედებით სავსე !
როდესაც დეპრესიაში ხარ,ვერავინ შესძლებს უმკურნალოს შენს სულს.ვერავინ ჩამოგიჯდება თავთან და ვერავინ გეტყვის – ესეც გაივლის.ეს ჯადოქრობა თავად უნდა
გაგრძელება
“ბატონი წამყვანის” წარმატების გზა, სამედიცინო უნივერსიტეტიდან ინტელექტკლუბის პრეზიდენტობამდე
ინტერვიუს მოუთმენლად ველოდი და განსაკუთრებულადაც მოვემზადე, როდესაც ასეთ განათლებულ ადამიანთან მიდიხარ, უფრო მეტ პასუხისმგებლობას გრძნობ. ჩემს რესპოდენტ გიორგი მოსიძეს ოფისში
“გაზომე შენი შესაძლებლობები და განვითარდი!” – საგანმანათლებლო პროექტების მენეჯმენტ კომპანიის წარმატების ისტორია
არსებობს ერთი ასეთი ანეგდოტი: „ორ გურულს დათვი გამოეკიდება, სირბილისგან გადაქანცული ერთი მეორეს ეუბნება: აზრი არ აქვს, მაინც ვერ გავასწრებთო. მეორე
სიკეთის ემოციური ისტორია თბილისში, რომელსაც სოციალური ქსელის მომხმარებელი გვიყვეა
დაღლილი, 38 გრადუს სიცხიანი და უპასუხიმსგებლო კლიენტებზე გაბრაზებული გამოვედი სამსახურიდან. სახლში ფეხით გავდივარ ხოლმე, მაგრამ ვიგრძენი, რომ ძალიან ცუდად ვიყავი
გამონათქვამები, რომლითაც ბევრ რამეს ვსწავლობთ
_ “ადამიანთან ერთად ყოველთვის რაღაც კვდება, ალბათ მცირეოდენი იმედი.” – ერიხ მარია რემარკი. _ „მე მიყვარს ცხოვრება და ვერანაირი ჯოჯოხეთური
მოტივაცია მათთვის ვისაც საყვარელი საქმის კეთება სურს ! !
ეს არის ისტორია ქალბატონზე, რომელსაც მეუღლე ნაადრევად გარდაეცვალა და სამი შვილი დარჩა გასაზრდელი. მას კი სამსახურიც არ ჰქონდა.
შემოდგომის დღიურები …
ყველაზე მყუდრო ადგილი ჩემთვის არის სახლი,რომელიც პატარა ხის ქოხს გავს და შუა ტყეში მდებარეობს.მაგიდაზე ფინჯანი ჩაი მიდგას.წიგნები და ყვავილები მიწყვია
არჩევანი(პირადი ჩანაწერები)
მომწონს როდესაც ირგვლივ ნათელი ფერებია და შემიძლია მზის ოქროს სხივები შევიგრძნო. მომენტი, როდესაც შენს თმებს ეცემა მზის პატარა ნაპერწკლები და
„ქალი ისეთი ურთულესი სამყაროა…“-ოტია იოსელიანი
„21 წლის ვიყავი ცოლი რომ მოვიყვანე, სიმართლე გითხრათ არც სახლი მქონდა და არც კარი. რა უნდა მექნა , მივადექი და
მე მჯერა საკუთარი თავის !
ვფიქრობ, როგორც ცნობილი, ასევე უცნობი ადამიანების დღიურები ერთნაირად საინტერესოა, რადგან ადამიანები დღიურის წერისას ყველაზე გულწრფელები და უბრალოები არიან.