როგორ დავაღწიოთ დეპრესიას თავი და ვიყოთ ყოველთვის იმედებით სავსე !
როდესაც დეპრესიაში ხარ,ვერავინ შესძლებს უმკურნალოს შენს სულს.ვერავინ ჩამოგიჯდება თავთან და ვერავინ გეტყვის – ესეც გაივლის.ეს ჯადოქრობა თავად უნდა
როდესაც დეპრესიაში ხარ,ვერავინ შესძლებს უმკურნალოს შენს სულს.ვერავინ ჩამოგიჯდება თავთან და ვერავინ გეტყვის – ესეც გაივლის.ეს ჯადოქრობა თავად უნდა
ინტერვიუს მოუთმენლად ველოდი და განსაკუთრებულადაც მოვემზადე, როდესაც ასეთ განათლებულ ადამიანთან მიდიხარ, უფრო მეტ პასუხისმგებლობას გრძნობ. ჩემს რესპოდენტ გიორგი მოსიძეს ოფისში
არსებობს ერთი ასეთი ანეგდოტი: „ორ გურულს დათვი გამოეკიდება, სირბილისგან გადაქანცული ერთი მეორეს ეუბნება: აზრი არ აქვს, მაინც ვერ გავასწრებთო. მეორე
დაღლილი, 38 გრადუს სიცხიანი და უპასუხიმსგებლო კლიენტებზე გაბრაზებული გამოვედი სამსახურიდან. სახლში ფეხით გავდივარ ხოლმე, მაგრამ ვიგრძენი, რომ ძალიან ცუდად ვიყავი
_ “ადამიანთან ერთად ყოველთვის რაღაც კვდება, ალბათ მცირეოდენი იმედი.” – ერიხ მარია რემარკი. _ „მე მიყვარს ცხოვრება და ვერანაირი ჯოჯოხეთური
ეს არის ისტორია ქალბატონზე, რომელსაც მეუღლე ნაადრევად გარდაეცვალა და სამი შვილი დარჩა გასაზრდელი. მას კი სამსახურიც არ ჰქონდა.
ყველაზე მყუდრო ადგილი ჩემთვის არის სახლი,რომელიც პატარა ხის ქოხს გავს და შუა ტყეში მდებარეობს.მაგიდაზე ფინჯანი ჩაი მიდგას.წიგნები და ყვავილები მიწყვია
მომწონს როდესაც ირგვლივ ნათელი ფერებია და შემიძლია მზის ოქროს სხივები შევიგრძნო. მომენტი, როდესაც შენს თმებს ეცემა მზის პატარა ნაპერწკლები და
„21 წლის ვიყავი ცოლი რომ მოვიყვანე, სიმართლე გითხრათ არც სახლი მქონდა და არც კარი. რა უნდა მექნა , მივადექი და
ვფიქრობ, როგორც ცნობილი, ასევე უცნობი ადამიანების დღიურები ერთნაირად საინტერესოა, რადგან ადამიანები დღიურის წერისას ყველაზე გულწრფელები და უბრალოები არიან.