ამბავი ნაღვლიანი კლოუნისა
ერთხელ პატარა ქალაქს მეტად უცნაური სენი შეეყარა: ქალაქის მცხოვრებთ ჩემოდნები შეუყვარდათ ძალიან, სულ ჩემოდნებს დასტრიალებდა მათი ფიქრები, ბინიდან გასვლისას ჩემოდნით
ერთხელ პატარა ქალაქს მეტად უცნაური სენი შეეყარა: ქალაქის მცხოვრებთ ჩემოდნები შეუყვარდათ ძალიან, სულ ჩემოდნებს დასტრიალებდა მათი ფიქრები, ბინიდან გასვლისას ჩემოდნით
“თუ ნამდვილად გინდათ რაიმეს გაკეთება გზასაც იპოვნით, თუ არადა იპოვნით მიზეზს.” – ჯიმ რონი 1. ძალიან გვიანია, უფრო ადრე უნდა
დღეს რუბრიკაში “ფოტოპოზივი” გთავაზობთ შემოდგომის სურათების კრებულს.
ერთ დილას საყვარელ კაფეში ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი. უკვე ისეთ ასაკში ვარ და არსად მეჩქარება. მოულოდნელად ჩემ მაგიდასთან ახალგაზრდა ყმაწვილი
“ნურაფრისა გეშინია, არასოდეს შეგეშინდეს და ნუ ინაღვლებ, ოღონდ მონანიება არ დაივიწყო და უფალი ყველაფერს მოგიტევებს. ისეთი ცოდვა არ არსებობს და
1. სინანულისა და განკითხვისათვის აღარც გული გვაქვს გულის ადგილას და აღარც ჭკუა ჭკუის ადგილას და ვიძახით წარამარად “დრონი მეფობენო” მაშინ,როდესაც
უაზროდ გაფლანგული ნიჭი და ერთი დასაფიქრებელი ისტორია ბრონქსის ქუჩიდან, რომლის სიუჟეტი 70-იანი წლების განგსტერულ ნიუ-იორკში ვითარდება. “მამაჩემი და სონი ყოველთვის
ყოველ დილით ვნატრობთ: ნეტავ მქონდეს დისციპლინა,რომ არ დავკარგო დრო, ნეტავ შემეძლოს რაიმე სიახლე შევიტანო ჩემს ცხოვრებაში, დავიწყო ახალი საქმე, გავიცნო
ნამდვილად მაშინ ვცხოვრობთ, როდესაც გვიყვარს. მე არ შემიძლია ავირჩიო საუკეთესო. საუკეთესო თავად მირჩევს მე. შენ ვერ ხედავ, თუ ვინ ხარ
რამდენიმე თვის წინ ალბათ ძნელად თუ წარმოიდგენდა ვინმე იმას, რომ ნაციონალური მოძრაობა არჩევნებში დამარცხდებოდა, ხელისუფლება მარცხს ჯერ კიდევ საბოლოო