ჰარი ვაინერჩუკი: როგორ ვუთხრათ უფროსს, რომ ცდება?!
გძულთ თქვენი უფროსი? ფიქრობთ, რომ თანამშრომლებს არასწორად ექცევა, თუმცა არავის სურს ამის თქმა? ის ხომ უფროსია. ხომ ასეა? მინდა იცოდეთ,
გაგრძელება
ნოდარ დუმბაძე: გამონათქვამები
1. სატირა ცხელი წყალია,იუმორი-თბილი შხაპი,მე თბილი წყალი მირჩევნია.ადამიანი კი არ უნდა დაწვა,ჭუჭყი უნდა ჩამობანო. 2. უამრავი ნაკლის მიუხედავად ქართველს ისეთი
სიცრუის ფსიქოლოგია – როგორ დავმალოთ და აღმოვაჩინოთ ტყუილი?
„ითვლება, რომ მორბენალი თვალები ადამიანის არაკეთილსინდისიერების მანიშნებელია, თუმცა როგორც ცნობილია ყველაზე თავზეხელაღებულ ავაზაკებს შეუძლიათ მშვიდად გიყურონ სახეში“. /აგატა კრისტი/ მთელ
altersocks – ქართული კომპანია, რომელიც ასტრიდ ლინდგრენის პეპივით ორიგინალურ და ხალისიან ადამიანად გაქცევთ
ბრენდინგის სპეციალისტები გვასწავლიან, რომ პროდუქტიციის პერსონიფიკაცია მისი არსის გაცნობის ძალიან კარგი საშუალებაა. Altersocks რომ ადამიანი ყოფილიყო, ალბათ ის ასტრიდ ლინდგრენის
ზღაპრებში ნათქვამი სიბრძნე
ჩვენ შევეჩვიეთ აზრს, რომ ზღაპრები მხოლოდ ბავშვების გასართობად მოგონილი ისტორიები არის… თუმცა, ზოგიერთ მათგანში, ღრმა ფილოსოფიური აზრები და დახვეწილი იუმორია
იგავი: რატომ ვღიზიანდებით სხვა ადამიანთან ურთიერთობაში
ერთხელ, ერთი ტიბეტელი ბერი შეეკითხა თავის მოსწავლეებს: – რა არის ის, რაც ყველაზე მეტად გაღიზიანებთ სხვა ადამიანებთან ურთიერთობაში? მოსწავლეები ჩაფიქრდნენ და ცოტა
ბიზნესად ქცეული ლირიკა – ჰასკი მოტოპარკის წარმატების ისტორია
„ლაღი მთა და მდელო, ლაღი მიმოქცევა ცად შორის „- მურმან ლებანიძე. „სამშობლოს მთებო თქვენი შვილი განებებთ თავსა „ – ილია
ცხოვრებისეული გამონათქვამები: ვოლტერი
1. რამდენ სისულელეს ამბობენ იმის ცდაში, იქნებ რამე ახალი წამომცდესო. 2. შემთხვევითობა არ არსებობს! ყველაფერი გამოცდაა, ან დასჯა, ან ჯილდო,
ყველაზე დიდი სარგებელი,რომელიც სტივ ჯობსმა სამყაროს მოუტანა
“რასაკვირველია, iPod-ი, iPad–ი, Itunes–ი, Macintosh–ი და სხვა უამრავი გასაოცარი და ინოვაციური პროდუქტი, რომელიც მან საზოგადოებისათვის შექმნა” – უამრავ ამდაგვარ პასუხს
სხვების ჯობნის სურვილი – ჩარზ შვების ქეისი
ჩარლზ შვაბთან საამქროს ერთი ადამიანი მუშაობდა ხელმძღვანელი პოზიციაზე, რომლის მუშებიც საწარმოო ნორმებს ვერ ასრულებდნენ. „რატომ ხდება ასე? – კითხულობდა ჩარლზი,