ცხოვრება

ზოგჯერ სრულიად მოულოდნელად შთაგვაგონებენ უჩვეულო სანახაობები, უცნობი ადამიანები. ჩვენს გასამხნევებლად გამოცდილი და წარმატებული პირებიც საინტერესო რჩევებს გვთავაზობენ. თუკი  თვლით, რომ ვერ პოულობთ ცხოვრების

კვირის ნანატრი დასვენების დღე. . . ჯერ არც კი გათენებულა, ეზოში ბავშვების გადაძახილები კი იმაზე უფრო მალე გაფხიზლებს, ვიდრე წარმოიდგენდი.

ნამდვილ ამბავზე დაფუძნებული ისტორია, რომელიც ერთი დედის უანგარო და თავგანწირული სიყვარულის შესახებ მოგვითხრობს.

შეიძლება ხმამაღალი ნათქვამია, თუმცა ვფიქრობ, რომ ადამიანების უმრავლესობა ვერ ხვდება ბედნიერებისა და სიამოვნების არსს. ალბათ მართალია, თუ ფაქტის წინაშე არ

ოცდამეერთე საუკუნე უამრავი არჩევნის წინაშე გვაყენებს. ტექნიკური და ტექნოლოგიური მიღწევები, დემოკრატია და თავისუფლების მაღალი ხარისხი იძლევა საშუალებას ადამიანს გააჩნდეს მიზნების

ჩემზე ამბობდნენ ცივი, უკარება და ამპარტავანიაო, შენზე კი – „ბაბნიკი“ და არასერიოზულიო, თუმცა ამან არ შეგვიშალა ხელი ერთმანეთი შეგყვარებოდა. რა

ჩემო ძვირფასო მეგობარო ილია, შენს მიერ  ტანიასთვის მიწერილი წერილი უკვე მოვიდა. ვხედავ, თანდათან უახლოვდები დასახულ მიზანს. მსურს ორივეს მოგწეროთ – ეჭვიც

,,ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ”, ჰკითხა ბატონ კ.-ს თავისი დიასახლისის ქალიშვილმა, ,,უფრო გულმოწყალენი იქნებოდნენ პატარა თევზების მიმართ?“ ,,უეჭველად“, მიუგო მან. ,,ზვიგენები

როდესაც ღმერთმა თიხისგან ადამიანი გამოძერწა, თიხის მცირე ნაჭერი დარჩა. – რა გსურს რომ გამოგიძერწო? – ჰკითხა უფალმა ადამიანს. – ბედნიერება

ჩვენი დანიშნულების ობიექტური ხასიათი, კაცობრიობის ისტორიული წარსულიდანაც ნათლად ჩანს, თორემ რად იქნებოდა ჩვენთვის უკვდავი თემისტოკლე და ფიდიასი, არისტოტელე და პლატონი,