გოგონა, რომლის გამოც ბედნიერებისგან ვიტირე
ისახება შენში იოტისოდენა , ისახება , შენს გულს აწვდენს ხმას და უნისონში ძგერთ ორივე . თავიდან ვერ ეგუები, რომ შენში
ისახება შენში იოტისოდენა , ისახება , შენს გულს აწვდენს ხმას და უნისონში ძგერთ ორივე . თავიდან ვერ ეგუები, რომ შენში
ეს ამბავი რამდენიმე წლის წინ ჩემს უბანში მოხდა. მახსოვს, სკოლის მოსწავლე ვიყავი,მაგრამ სადმე შეკრებილ უფროსებს თუ მოვკრავდი თვალს,
დედამ ახალდაბადებული შვილი ხელში აიყვანა, ნელა დაარწია და უმღერა: სამუდამოდ მეყვარები, სამუდამოდ მომეწონები, სიცოცხლის ბოლომდე, ჩემი პატარა იქნები. ბავშვი იზრდებოდა.
დედა ყოველდღე ხატავდა ჩემთვის ყვავილებს, მთებს,მინდვრებს და მდინარეებს,რადგან უნდოდა კარგი ადამიანი გამოსულიყო ჩემგან. ახლა ვხვდები, დიდი ძალისხმევაა საჭირო იმისათვის
ბევრ წვრილმანს, რაც თქვენ ბანალურად გეჩვენებათ, დიდი მნიშვნელობა აქვს თქვენი ბავშვისთვის. ბავშვური აღქმა ბევრად ნათელი და ემოციურია- ნებისმიერი საგანი, რაც
რატომ იპყრობთ ბავშვებს შიშის გრძნობა?! რა ფარული გზავნილები შეიძლება ჰქონდეს უარყოფითი პერსონაჟების მიმართ შიშს და როგორ შეგვიძლია დავეხმაროთ ბავშვს შიშის
ერთ ზაფხულს ჩემი ბიძაშვილის მშობლებმა, ბებიებმა და ბაბუებმა ბავშვები ერთად შეგვკრიბეს და სოფელში წაგვიყვანეს. იქ გატარებული დღეებიდან პატარა ეპიზოდს გიამბობ,
თავდაცვის ყოფილი მინისტრი დავით თევზაძე Facebook-ით თავდაცვის მინისტრს, თინათინ ხიდაშელს მიმართავს და მისგან ან ჟურნალისტისთვის საჯაროდ პასუხის მოთხოვნას -მისი სიტყვების
ბავშვს დედა, ყავს თუ არა ყავს, მის ცხოვრებაში ეს მაინც სერიოზულ კვალს იქონიებს. როგორი დედა ეყოლება ეს კი საერთოდ გადამწყვეტია!
ამ მოთხრობას მამაზე დავწერ, რადან სხვა დროს მე არასდროს დამიწერია მასზე. ამიტომ მიჭირს დაწყება, მაგრამ გადავშლი მოგონებების წიგნს და თითოეულ გვერდზე