სიცოცხლის არსი

საღამოა… წყნარი ამინდი, მყუდრო ოთახი, მარტო სახლში… მარტო ჩემს თავთან და ამავდროულად ყველასთან და ყველაფერთან ერთად. ფიქრი… რა სასიამოვნოა, უსაზღვრო, მიზიდული

წარმოვიდგინოთ აბრეშუმის. ის ცხოვრების უმეტეს ნაწილს მიწაზე ატარებს. ჩიტებს რომ შეჰყურებს, წყევლის თავის გამჩენს, უკმაყოფილოა, რატომ გააჩინა განგებამ ასე მახინჯი.