იგავები

ერთხელ, ახალგაზრდა,უბედური ყმაწვილი, ერთ ბრძენთან მივიდა და სთხოვა, რომ თავისი მოსაწყენი ცხოვრების შეცვლაში დახმარებოდა. ბრძენმა , ახალგაზრდას ჭიქაში მუჭა მარილის

ერთმა ადამიანმა სახალხოდ შეურაცხყო ომარ ხაიამი: -შე უღმერთოვ! ლოთო! ქურდო! საპასუხოდ,ხაიამმა მხოლოდ გაიღიმა. უკანასკნელ მოდაზე, აბრეშუმის შარვალში გამოწყობილმა ახლაგაზრდამ, რომელიც

ერთ ბაღში კედარი იზრდებოდა. ყოველწლიურად უფრო მაღალი და ლამაზი ხდებოდა. მისი მეფური გვირგვინი დანარჩენ ხეებს ჩრდილავდა, რამაც კედარი გადაჭარბებულად ქედმაღალი

მაღაზიის გამყიდველი დახლის უკან იდგა და დაბნეულად იყურებოდა ქუჩაში, როდესაც პატარა გოგონა ვიტრინას მიადგა. როცა გოგონამ დაინახა, რასაც ეძებდა, აღფრთოვანებისგან

თუკი ბუზს ჰკითხავთ, არის თუ არა შემოგარენში ყვავილები, გიპასუხებთ: – არანაირი ყვავილი არ მინახავს, მაგრამ ეს ორმო სავსეა ნაკელით. ხოლო

ბრძენს ჰკითხეს: – მეგობრობის რამდენი სახეობა არსებობს? ოთხი – მიუგო მან, – არიან მეგობრები როგორც საკვები, – ყოველდღიურად გჭირდება ისინი.

ბრძენის ნაამბობი: „ახალგაზრდობაში ხშირად მივდიოდი ტბის პირას მარტო და მედიტაციას ვეწეოდი. მყავდა პატარა ნავი, რომლითაც საათობით ვცურავდი და ვფიქრობდი. ერთხელ,

იმ დღეს, თითქოს მიზანმიმართულად, ყველა მოსწავლე ერთ შეკითხვას უსვამდა მასწავლებელს: „რა იქნება სიკვდილის შემდეგ?“ მასწავლებელი იღიმოდა და არაფერს პასუხობდა. ამიტომაც,

ერთხელ ბიჭმა მოხუცს ჰკითხა: – როგორ ვისწავლო ადამიანების ცნობა, – ვის უნდა ვენდო და ვის ვუფრთხილდე? – ჯერ გეტყვი, თუ

ერთ დღეს, ჩემმა ლექტორმა, დაახლოებით, 10 სტუდენტს ასეთი რამ გვითხრა: ერთ-ერთ თქვენთაგანს, მივცემ ფურცელზე დაწერილ ინფორმაციას, რომელიც რამდენიმე წინადადებისგან შედგება.