ამონარიდები

„უპირველეს ყოვლისა, კაცს არ შეშვენის ბევრი ლაპარაკი. მისი სიტყვა მოკლე უნდა იყოს, მაგრამ ქვასავით მაგარი და დამაჯერებელი.. ქალთან ბევრი თუ

ერთი მეგობარი მყავდა, გლეხი ელიზეო. ის სოფლის განაპირას, მდინარესთან ცხოვრობდა. ერთხელ ვკითხე: “ღმერთი არსებობს?” ელიზეო ერთხანს დუმდა, მერე კი მიპასუხა:

ამბობენ, რომ არსებობს უიღბლო სიყვარული. თუ სებას და სალომეს სიყვარული შეუღლებით დაგვირგვინდებოდა, მაშინ ეს იქნებოდა ჭეშმარიტად იღბლიანი სიყვარული, რადგან ორივეს

სანამ დედა ცოცხალია, მანამდე გულადად ხარ, სიკვდილისა არ გეშინია, სიცოცხლით ლაღობ, ვერა გრძნობ სიკვდილის მზერას, რადგან დედაა ჩამდგარი შენსა და

ოკეანე კეთილი და მშვენიერია, მაგრამ ზოგჯერ უეცრად გაავდება, ფრინველები კი, რომლებიც მის სივრცეზე დაფრენენ, საკვებისათვის წყალში ყვინთავენ და ერთმანეთს სუსტი, ნაღვლიანი

„ადამიანს ერთი გასაოცარი თვისება აქვს“, -ყოველგვარი შესავლის გარეშე, ჩაფიქრებული იწყებს და ვამჩნევ, იცვლება – თვალები ისე ეშმაკურად აღარ უციმციმებს, სულ

…აგატა კრისტი მხოლოდ შემოქმედებით წვის გადმოცემას კი არ ცდილობდა, არამედ იმ თავისებური ტკივილის ჩვენებასაც, რაც ხელოვანის ცხოვრებას უდავოდ თან სდევს:

… ვიყავი 15-16 წლისა, სამხედრო სკოლის მოწაფე, ერთხელ მივდიოდი ძეგვის მიდამოებში, როცა შემხვდა გლეხი ფარაჯაში. – “გამარჯობა”, “გაგიმარჯოს”. გზა ერთი

სოფლის განაპირას, კოშკში, სამოსელი პირველი ინახებოდა. მამა ადიოდა ჩირაღდნით ხელში, ციცაბო კიბეზე, ნესტიან სქელ კედლებს შორის მიაბიჯებდა. მიდიოდა მძიმე ურდულით

„თუთაშხიამ ღვინო შეგვივსო, ღიმილით შემოგვათვალიერა, ჭიქა ასწია: – ერთ სადღეგძელოს ჩამოვაყალიბებე სათქმელში. … ქუთაისში ძმაკაცმა დუქანში შემიპატიჟა საქეიფოდ ერთხელ. სამი