“სიკვდილის შესახებ” – ნაწყვეტი ნაწარმოებიდან “ადამიანთა სევდა”
-სახელი და გვარი. -ბათილა ლიდიაური. -რამდენი წლისა ხარ? -ოთხმოცის. -შვილები გყავს? -არა, უშვილო ვარ. -როგორ გგონია, სად მიდის სული სიკვდილის
-სახელი და გვარი. -ბათილა ლიდიაური. -რამდენი წლისა ხარ? -ოთხმოცის. -შვილები გყავს? -არა, უშვილო ვარ. -როგორ გგონია, სად მიდის სული სიკვდილის
უცნაურია, მე მინდა მოგითხროთ ორ მოვლენაზე, რომელიც ხშირად ერთმანეთს განსაზღვრავს. არც ვიცოდი რამე ურთიერთდამოკიდებულება ,თუ ჰქონდათ ვიდრე გავიზრდებოდი. მოდით, დავიწყოთ.
პატარა გოგონა, რომელსაც უსახლკაროსავით ეცვა, საზოგადოებისგან იგნორს იმსახურებს. სოციალური კამპანიის დამკვეთია UNICEF Georgia.
უფროსმა ანგელოზმა, მკაცრად შეხედა დაქვემდებარებაში მყოფ ანგელოზს. – ორი-სამ წინადადებაში ჩამაბარე ანგარიში. . – ცოცხალია. სამსახურში დადის. რაღაცის იმედი აქვს.
,, ერთხელ ქვად იქეც მერე კი ასეთად დარჩი” ჰესე ადამიანს ,,მუდმივობის” განცდა ადრიდანვე უჩნდება. მისკენ სწრაფვით იგი საკუთარ შინაგან არსს გამოხატავს.
„ცისფერყანწელების“ უბადლო წარმომადგენელი პაოლო იაშვილი არა მარტო ბრწყინვალე ლექსების გამოა სათაყვანებელი, არამედ იმ მამაცობის გამო, როცა ორლულიანი თოფიდან გასროლილი ტყვიით
ხშირად დგება წამი, როცა ადამიანმა არ იცის რისთვის არსებობს და რა მისია აკისრია ამ ცხოვრებაში… აუცილებელია დავდგეთ შეცნობის გზაზე და ვიპოვნით კიდეც. გადახედეთ თქვენს განვლილ
მე ყოველთვის აღფრთოვანებული ვარ ჩემი მეუღლით, თუ თქვენი მეზობლის ბალახი უფრო მწვანეა, ეს იმას ნიშნავს, რომ თქვენ არ რწყავთ წყლით
ემოციური და ენერგიული, მისი თამაშის ყურებისას ნამდვილად ვერ მოდუნდები, ყოველ წამს შეიძლება ელოდო ამოფრქვევას, აღელვებას, აფეთქებას. ქართული თემატიკის უბადლო მცოდნე,
სამშობლო ოჯახიდან იწყება და თუ ოჯახს მოუშლი კაცს,ცოლს გაუბახებ,შვილს ნაბიჭვრად გამოუცხადებ,მისთვის სამშობლო ჩვეულებრივ მიწაწყლად იქცევა მხოლოდ, საძოვარს და სათეს ფართობად,