წარმატება

უხსოვარ დროში, ერთ პატარა ქოხში, ერთი ღარიბი კაცი ცხოვრობდა. მას ერთი ძაღლი და ცხენი ყავდა და მათ გარდა არაფერი არ

ვალენტინი ერთი უბრალო რომაელი მღვდელი იყო ,რომელიც ჩვენი წელთაღრიცხვით მესამე საუკუნეში მოღვაწეობდა. იმპერატორ კლავდიუს მეორეს მიაჩნდა,რომ მარტოხელა კაცი ბევრად უფრო

რა უცნაურადაა ყველაფერი მოწყობილი… უფალმა საუბრის უნარი შთამბერა, რათა ყველაფერი გამოვთქვა, მეტად ლამაზი გავხადო ურთიერთობები და მეტად გადმოვცე ყველასადმი სიყვარული.

როგორც ჩემი ოჯახის წევრები, ახლო ნათესავები, თანაკლასელები და მეზობლები ამბობენ: საკმოდ საზრიანი, მოფიქრებული, იუმორისტული და ცოტათი სევდიანიც კი ვყოფილვარ ბავშვობაში.

გადის ყოველი წუთი და ყოველი წამი… მიფრინავენ ლამაზი დღეები. მეც ვიზრდები, უკან ვიხედები და უკვე მენატრება ის განვლილი წლები… რამდენი

– გიყურებ და გაკვირდები… თან მომწონს და თან მაშინებს ჩემივე სახის დანახვა. ბევრჯერ ჩაგვიხედავს აქამდეც, მაგრამ მაშინ მთელი იყავით. რა

ვიჯექი ჩემს უსაყვარლეს მეგობართან. ჩემს ,,კომპთან’’ და დეპრესიისკენ მიმავალი გზა სწრაფად მიმათრევდა, მის ღრმა და დაუსრულებელი ფსკერისკენ. მოხედვას ვცდილობდი და

ცივა, უმეტესობას ზამთრის წარმოდგენისას ეს სიტყვა მოადგება ენის წვერზე. ანდა თოვლი, მაგრამ ეს უფრო რომანტიკულია და უფრო მაღალი ვიდრე ეს