როცა მთელი გულით გსურს
რას ჰგავს ჩვენი ცხოვრება და როგორი იქნება ის ან როგორია ახლა–ადამიანთა უმრავლესობას ეს კითხვა მთელი ცხოვრების მანძილზე აწუხებს. მე შემიძლია
რას ჰგავს ჩვენი ცხოვრება და როგორი იქნება ის ან როგორია ახლა–ადამიანთა უმრავლესობას ეს კითხვა მთელი ცხოვრების მანძილზე აწუხებს. მე შემიძლია
ისტორია ადამიანის შესახებ, რომელმაც ათ თვეში რადიკალურად შეცვალა საკუთარი ცხოვრება.
აღნიშნული სტატია ჩემი, როგორც ერთი ჩვეულებრივი მომხმარებლის, სუბიექტური დაკვირვების შედეგად გამოტანილ დასკვნაა. რა თქმა უნდა, რასაც წაიკითხავთ იქნება სუბიექტური მოსაზრება
ერთი მიზეზი, რის გამოც პატარები ზრდასრულ ადამიანებზე მეტს სწავლობენ, ისაა რომ მათ მეტი რისკის გაწევის სურვილი აქვთ. სწავლა რისკიანი საქმეა,
ერთი ჩემი ჩილელი მეგობარი მწერდა, აქ, ჩვენთან ერთი-ორ თქვენს ისეთ მკითხველსაც შევხვედრივარ, რომელსაც შემოუჩივლია: “კეთილი და პატიოსანი, მაგრამ ამ სენიორ
ცხოვრებას იწყებ ყოველთვის ახლის ძიებით ან ცდილობ ძველი აქციო ახლად. აქვე მახსენდება გამონათქვამი, რომ “ყველაფერი ახალი კარგად დავიწყებული ძველია” .
ჩვეულებრივზე მეტად დატვირთული დღე იყო საავადმყოფოს თანამშრომლებისთვის. ათი ახალი პაციენტი მოეყვანათ და სუზანი (ექთანი) მთელი დილისა და შუადღის განმავლობაში მათ
ფილოსოფოსების მსჯელობის და დავის საგანი ოდიდგანვე იყო თემა, თუ რა არის განსხვავება განათლებასა და ინდოქტრინაციას შორის, თავიანთ აზრს ამ საკითხზე
ბავშვი საკუთარ თავს აფასებს გარემოდან წამოსული შეფასებების ფონზე. ის ხშირად ბევრ რამეში საკუთარ თავს ადანაშაულებს. მას სჭირდება სტიმული, რომ განახორციელოს
ქალბატონებს სიამოვნებთ ქათინაური და ყურადღება. კომპლიმენტები მათ ალამაზებს და ღიმილს გვრის. სწორედ ამიტომ, ბაკურიანმა გადაწყვიტა ქალბატონებისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე გაელამაზებინა