პაწაწინა ნაფეხურები …
სიყვარულია – როდესაც, რომელიმე კაფეში, საყვარელ ადამიანთან ერთად მიირთმევ ფინჯან ყავას. საუბრობთ წიგნებზე,მუსიკაზე და წვიმის წვეთები კი ეცემიან მინას ფანჯარაზე.ფიქრობ,
სიყვარულია – როდესაც, რომელიმე კაფეში, საყვარელ ადამიანთან ერთად მიირთმევ ფინჯან ყავას. საუბრობთ წიგნებზე,მუსიკაზე და წვიმის წვეთები კი ეცემიან მინას ფანჯარაზე.ფიქრობ,
უამრავი ადამიანი ეძებს წარუმატებლობის მიზეზებს, ძიების პროცესი უწყვეტია, მიზეზების ნუსხა კი – ვრცელი. ბუნებრივია, წესებთან, კანონზომიერებებთან ერთად არსებობს გამონაკლისებიც, მაგრამ
ფოტოსურათი, რომელზეც ქალი დგას აეროპორტის სალაროსთან და ბილეთს ყიდულობს, მომენტალურად პოპულარული გახდა სოციალურ ქსელებში. ამის მიზეზი კი ერთი გულისამაჩუყებელი ისტორია
5 აგვისტო დიდი ხანია დასასვენებლად არ ვყოფილვარ,ამიტომ,როგორც კი დაიძრა ჩემი სამგზავრო მანქანა,მაშინათვე გავიღიმე.2 საათში უკვე საჩხერეში ვიყავი.მახათაური ჩემი ქმრის სოფელია.აქ
“ისწავლეთ გაშვება,მასშია ბედნიერების საიდუმლო”- ბუდა. გაშვება, დავიწყება საკმაოდ რთულია. განსაკუთრებით მაშინ, როცა საქმე საყვარელ ადამიანს ან ჩვენთვის ძვირფასს რამეს ეხება.
1.გათხოვილი დაქალი მყავდა სტუმრად.მეც, სამი შვილი მყავს.ყველა თემაზე ვისაუბრეთ ჩქარ-ჩქარა.ბავშვებზე,მათ კვებაზე,მოულოდნელ ალერგიებზე პატარებში,დაღლილობაზე.საოჯახო საქმეებზე,დროის არ ქონაზე. პატარები კი გამალებით დარბოდნენ
ზოგჯერ,როდესაც წვიმდა და თოვლის ფიფქები ეცემოდნენ ციდან მე სახლში ვრჩებოდი და წერილებს ვწერდი.წერილებს მტრედებს ვუმაგრებდი ფრთებზე.მტრედები მიფრინავდნენ შორს,ცხრა მთასა და
ერთ დღეს დილაადრიან ლეო მოვიდა ჩემთან, არა ის კიარ გამკვირვებია, რომ ჩემთან მოვიდა, არამედ ის, რომ ჩაფიქრებული, თანჩაღუნული მოადგა მუყაოს
როდესაც ჩვენი ცხოვრებიდან მიდიან, ყოველთვის უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა გვიჩნდება. არ აქვს მნიშვნელობა როგორ აგვიხსნეს ან რა გვითხრეს, არც იმას აქვს
ჩვენ სხვანაირი ბავშვობა გვქონდა. სხვისას არ ჰგავდა. არც გამხმარ პურს ვჭამდით და არც შოკოლადის კარაქიანს. არ იყო ეს უკიდურესი სიღარიბე