ცხოვრება

არსებობენ რთული და მარტივი წიგნები. ასევე, არსებობენ ისეთები, რომლებიც გიპყრობენ, გითრევენ პერსონაჟების კვალდაკვალ გონების ბნელ ლაბირინთებში და გცვლიან წარმოუდგენლად. გთავაზობთ

ჩვენ მიერ ჩადენილ კეთილ საქმეებზე სხვებს თითქმის ყოველთვის ვუამბობთ ხოლმე. რატომ? იმიტომ რომ, გულის სიღრმეში, ჩვენივე ქმედებების დაფასება და აღიარება

უდიდესი გერმანელი ფილოსოფოსი ფრიდრიხ ნიცშე დაიბადა მეცხრამეტე საუკუნეში, იმ გარდამავალ ეტაპზე, როცა ევროპულ კულტურაში ნიჰილიზმი ბატონობდა. ნიცშეს ფილოსოფიის უმთარესი საკითხი

ერთხელ ანგელოზმა თხოვნით მიმართა ღმერთს: – უფალო, პრობლემა მაქვს. – რა გაღელვებს, ჩემო ანგელოზო? – გაეღიმა ღმერთს. -როგორ გითხრათ, ამ

სიკვდილის წინ, დონ კიხოტი აღარ იყო ჭკუადამთხვეული რაინდი, არამედ ის იყო ღატაკი აზნაური, რომელიც “გიჟივით ცხოვრობდა, ხოლო ბრძენივით მოკვდა”. მწერალი,

შესაძლოა, ეს თემა მეტისმეტად რთული აღსაქმელი აღმოჩნდეს  ბევრისთვის, რაც არცაა გასაკვირი, რადგან საზოგადოების 95% (ძალიან ოპტიმისტი თუ ვიქნები – 80%)

„დღეს ისეთი პერიოდია, რომ ჩვენ, ვცდილობთ რა თავდაუზოგავად ვემსახუროთ ხელოვნებას, ჩვენი ქმნილებები უნდა შემოვუნახოთ მომავალს, რადგანაც უაზრო გაფანტვა და დაკარგვა