გზაში დაბნეული მადლი
ერთხელ ტაძარში, ზეთისცხებისას, შევამჩნიე გოგონა, რომელით თუმცა წინ იდგა საკურთხეველთან, მაინც ცდილობდა, რომ სხვები, უფრო მეტად ხანდაზმული ქალბატონები გაეტარებინა წინ.
ერთხელ ტაძარში, ზეთისცხებისას, შევამჩნიე გოგონა, რომელით თუმცა წინ იდგა საკურთხეველთან, მაინც ცდილობდა, რომ სხვები, უფრო მეტად ხანდაზმული ქალბატონები გაეტარებინა წინ.
1991 წელს, სკოლის მასწავლებელმა იულიამ სტენჰოპმა რამდენიმე წარმატებულ ადამიანს მისწერა წერილი და სთხოვა აღეწერათ ის დაბრკოლებები,რომლებიც ცხოვრებაში შეხვდათ და აეხსნათ,
მამა თეოდორე გიგნაძე გვიყვება ერთი პატარა ბავშვის ისტორიას, რომელიც მან სიკვდილისაგან იხსნა. უყურეთ გამომგზავნი: დიმიტრი კოლოტაური
არა აქვს მნიშვნელობა, როგორი წარმატებული ცხოვრებით ვცხოვრობთ და რამდენი მიზნისთვის მიგვიღწევია, მიუხედავად ყველაფრისა, ყველა ჩვენგანის ცხოვრებაში არსებობს ოცნება, რომლის რეალიზაცია
– ცუდად ხართ? – მკითხა სასწრაფოს თანამშრომელმა. – დიახ – მივუგე მე მშვიდი ტონით და უხერხულად შევიშმუშნე. – რა გჭირთ?
ცხოვრება გვასწავლის ამას. როდესაც ფეხზე წამოდგებით შესაძლოა ისევ დაეცეთ და როცა ძირს წევხართ გაქვთ შესაძლებლობა,რომ ისევ ფეხზე წამოდგეთ. ამ რჩევას
ერთხელ პატარა ქალაქს მეტად უცნაური სენი შეეყარა: ქალაქის მცხოვრებთ ჩემოდნები შეუყვარდათ ძალიან, სულ ჩემოდნებს დასტრიალებდა მათი ფიქრები, ბინიდან გასვლისას ჩემოდნით
“თუ ნამდვილად გინდათ რაიმეს გაკეთება გზასაც იპოვნით, თუ არადა იპოვნით მიზეზს.” – ჯიმ რონი 1. ძალიან გვიანია, უფრო ადრე უნდა
ერთ დილას საყვარელ კაფეში ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი. უკვე ისეთ ასაკში ვარ და არსად მეჩქარება. მოულოდნელად ჩემ მაგიდასთან ახალგაზრდა ყმაწვილი
ადამიანი აზროვნებისთვის იბადება და წამიც არ არის, რომ არ იაზროვნოს. მაგრამ წმინდა აზრები, რომლებიც მართლაც ბედნიერებას მიანიჭებდნენ, საკუთარი გონების მხოლოდ