შთამაგონებელი ისტორიები

რომის იმპერატორის გაიუს იულიუს ცეზარ კალიგულას ცხოვრებიდან ერთ საინტერესო ეპიზოდს შემოგთავაზებთ: „ცეზარს ერთადერთი მეგობარი ჰყავდა, რომელსაც იგი ენდობოდა, ეს გახლდათ

,,ღმერთის მნიშვნელობა’’ ჩულა-ვისტა, კალიფორნია. ღმერთის ერთ-ერთი უმთავრესი საქმე ადამიანების შექმნაა. ქმნის, რათა ჩაანაცვლოს გარდაცვლილნი და იყოს ადამიანების საკმარისი რაოდენობა, რათა

იყო და არა იყო რა… იყო ერთი პატარა ბიჭი, რომელსაც ღმერთთან შეხვედრა ძალიან სურდა. იცოდა, რომ მისგან დიდი ხნის სავალი

ქარმა  კიდევ უფრო მიყარ-მოყარა  შემოდგომის  უკანასკნელი ფოთლები და დააყენა  ნამდვილი კორიანტელი  გარშემო.  ვფიქრობ,რადგან   ყველაფერი ნელ-ნელა გაეხვია ზამთრის საბურველში, მალე მიწაც 

ამბავი,  რომელიც    ახლა  მინდა გიამბოთ, ერთი შეხედვით დაუჯერებელია. ჰოდა, წაიკითხავენ ადამიანები  ჩემს პოსტს და იტყვიან  – „ ღმერთო, რა მაგარია,

ამ რამდენიმე დღის უკან უნივერსიტეტიდან სახლში ვბრუნდებოდი შესვენებაზე. ჩემი ქუჩის ჩასახვევთან ერთი კაცი შემხვდა (პენერებს ეძახიან აქ ასეთებს) და ფული

დედამ ახალდაბადებული შვილი ხელში აიყვანა, ნელა დაარწია და უმღერა: სამუდამოდ მეყვარები, სამუდამოდ მომეწონები, სიცოცხლის ბოლომდე, ჩემი პატარა იქნები. ბავშვი იზრდებოდა.

გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, ერთი ადამიანი, ყოველ კვირა დღეს, მიგზავნიდა ვარდს, რომელსაც პიჯაკზე ვიმაგრებდი. ერთხელ, წირვის შემდეგ, ეკლესიიდან გამოსვლისას ერთი ბიჭი

მოხუცი საშუალო სიმაღლის, ჭაღარა კაცი იყო, რომელსაც თმა ყოველთვის მარჯვნივ ჰქონდა გადავარცხნილი. კარგად ეცვა. მისი ფეხსაცმელები მუდმივად ბრწყინავდა. შუბლზე ნაოჭები