სრულყოფილი გოგონას ძიებაში
ერთხელ ერთ შუა ხნის კაცს მეგობარმა ჰკითხა, თუ რატომ არ ჰყავდა მეუღლე. – ვერ გეტყვი… ალბათ, მუდამ სრულყოფილ გოგონას ვეძებდი
ერთხელ ერთ შუა ხნის კაცს მეგობარმა ჰკითხა, თუ რატომ არ ჰყავდა მეუღლე. – ვერ გეტყვი… ალბათ, მუდამ სრულყოფილ გოგონას ვეძებდი
დაფასება სიყვარულის ენაა. უნდა ვეძებოთ გზები, რომელთა საშუალებითაც შევძლებთ საყვარელ ადამიანებს მადლობა გადავუხადოთ და დავაფასოთ მათი არსებობა. როდესაც ვამბობთ „მე
რა არის პატიება? მოთმენა? გაგება? ხანდახან ვერ ვხვდებით რამხელა ადგილი უკავია ამ სამ რამეს, როდესაც გპატიობენ, ითმენენ შენს ნებისმიერ საქციელს და
“უკაცრავად . . .მაპატიეთსითავხედე. . . ვხედავჩქარობთ, მაგრამუნდადაგაყოვნოთ, ვერმიცანით? სულვერაფერსმიგახვედრეთ? თქვენიხსოვნისნაწილივარქალბატონო. რატომშეკრთით, ღაწვებსფერიდაჰკრავსთეთრი, ნუთუგულშიძველიგრძნობაკვლავბატონობს? გამოცვლილხარ. . . თუმცთვალებიძველებურიშეგრჩენიათქალბატონო. მეროგორვარ, რასვაკეთებ,
“არსებობს მხოლოდ ორი დღესასწაული: ახალი წელი და ყოველი დღე”. ჩვენ ძალიან გვიყვარს დღესასწაულები, მაგრამ კიდევ უფრო მეტად ამ დღესასწაულების მილოცვა
არ ვიცი რატომ, მაგრამ მომინდა დამეწერა გრძნობაზე, რომელსაც სიყვარულის დროს განიცდი. არანაირი ბანალურობა! როცა გიყვარს… ყველაფერი სხვანაირია. ნებისმიერ ჩვეულებრივ ,ყოველდღიურ
მათ ერთმანეთი შემთხვევით გაიცნეს. როცა სამშობლოდან ძალიან შორს მყოფი, ოჯახს, ახლობლებსა და მეგობრებს მოწყვეტილი დარდს ვირტუალურ სამყაროში იქარვებდა. როცა პირველად
ერთ სოფელში ცხოვრობდა ერთი დედა–შვილი.დედა ღრმად მოხუცებული გახლდათ,რომელმაც მთელი ახალგაზრდობის წლები ერთადერთი შვილის გაზრდას და მის კეთილდღეობას შეალია.ერთხელაც ვაჟი შინ
უცნაურია, რატომ იზიდავს ადამიანს მიუწვდომელი?! ანდა, რატომ ხედავს ყველაფერს ისე როგორც უნდა?! ან კიდევ, რატომ აქვთ იმედი იმის, რაც ერთი