რა ფერია სიყვარული?
არც თუ ისე დიდი ხანია, რაც ის ვიპოვნე და მას შემდეგ მინდოდა დამეწერა, მაგრამ ცხოვრებაში პირველად აღმოვაჩინე, რომ სიტყვებს ძალა
არც თუ ისე დიდი ხანია, რაც ის ვიპოვნე და მას შემდეგ მინდოდა დამეწერა, მაგრამ ცხოვრებაში პირველად აღმოვაჩინე, რომ სიტყვებს ძალა
“ნურაფრისა გეშინია, არასოდეს შეგეშინდეს და ნუ ინაღვლებ, ოღონდ მონანიება არ დაივიწყო და უფალი ყველაფერს მოგიტევებს. ისეთი ცოდვა არ არსებობს და
არ ვიცი ამ კონკრეტულ თავს ეს სახელი რამდენად შეესაბამება, თუმცა მეც მიზეზი მჭირდებოდა, რომ ისევ წერა დამეწყო. ერთი კონკრეტული მოთამაშით
ერთხელ ერთი კაცი, რომელიც ღმერთისკენ მიმავალ გზას ეძებდა, ბერთან მივიდა და უთხრა: – შენთან დახმარების სათხოვნელად მოვედი. იქნებ ღმერთისკენ მიმავალი
ადამიანი აზროვნებისთვის იბადება და წამიც არ არის, რომ არ იაზროვნოს. მაგრამ წმინდა აზრები, რომლებიც მართლაც ბედნიერებას მიანიჭებდნენ, საკუთარი გონების მხოლოდ
– ასე მგონია, ვიღაცა უნდა შემხვდეს. – ვინ უნდა შეგხვდეს? – რა ვიცი. – მაშ, რატომ გგონია? – იცი, მე
წლების წინ,როცა ელიოტის ეს ლექსი წავიკითხე , ძალიან გამიჭირდა გამეგო და აღმექვა რას გულისმობდა ავტორი .დღეს?!!! დღეს გავიზარდე და მივხვდი,რომ
დილით გაიღვიძა. . . თვალები მოიფშვნიტა. . . მერე ფუნთულა ხელი გვერდით მწოლარეს სახეზე რამდენჯერმე აუსვა და ჩაუსვა, ოღონდ ძალიან
მე ვარ გოგონა გვირილისფერი… სულს სტკივა ეს ეპოქა, ეპოქა ნაცრისფერი წვიმების… დრო გარბის ისე სწრაფად, რომ მიჭირს დაწევა და ვეღარ
საოცარი შეგრძნებებია, როცა თოვლში მიდიხარ, მიდიხარ და ნაკვალევს ტოვებ, შენს არსებობას ახსენებ ყველას, ვინც ამავე გზით გამოივლის და გრძნობ, რომ