ნოდარ დუმბაძე – “ჩემი რუსთაველი”
არაფერი ისე არ ამახსოვრდება ადამიანს, როგორც ბავშვობისას ძილისპირს დედის მიერ თქმული ზღაპარი, იავნანა, წაკითხული ლექსი, ან ამბავი რამე. მე არ
არაფერი ისე არ ამახსოვრდება ადამიანს, როგორც ბავშვობისას ძილისპირს დედის მიერ თქმული ზღაპარი, იავნანა, წაკითხული ლექსი, ან ამბავი რამე. მე არ
1121 წლის აგვისტო იდგა. ქვიშასავით მოადგა ურიცხვი მტერი თრიალეთს, მანგლისს, დიდგორს, „თჳთ ფერჴთა ვერ ეტეოდეს ამათ ადგილთა“. უშიშარმა მეფემ წყნარად,
ჩვენ ხშირად არ ვაფასებთ იმ წყალობას, რომელიც ჩვენს თავს ტრიალებს. ხშირად ხელჩაქნეულნი ვნებდებით სასოწარკვეთას და ვერც კი ვიაზრებთ, რომ უფალი
ოდესმე გქონიათ შეხება სახელმწიფო ბაღებთან, ან ზოგადად გიცდიათ ბავშვის სახელმწიფო ბაღში ჩარიცხვა? თუ არა მაშინ იცოდეთ, რომ თუ კი თქვენ
საქართველოს ნებისმიერ წერტილში ყველგან “საქართველოა”, ტავტოლოგია არ გეგონოთ, ახლავე ავხსნი რას ვგულისხმობ, დღეს დილით 66 ნომერ მიკროავტობუსში ავედი, ხალხი თავისთვის
ნაწილი II მიუხედავად იმისა, რომ 1918 წლისგან განსხვავებით 1992 წელს დამოუკიდებლობის იდეა ქვეყანაში საკმაოდაქტუალური იყო, რეალურად საქართველომ დამოუკიდებლობა კვლავ
ჩემო ქართველობო ისე მიყვარხართ, რომ ეს დარდი უნდა გაგიზიაროთ: • ქართველების პრობლემა სიყვარულის დეფიციტში კი არ არის, არამედ იმაში რომ
აგერ უკვე მე-3 ათწლეულია ვცდილობთ დასავლეთს დავუმტკიცოთ/შევახსენოთ, რომ ვართ და ყოველთვის ვიყავით ევროპისა და მისი ისტორიის განუყოფელი ნაწილი. თავის მხრივ
ხელისუფლების შეცვლის შემდგომ საქართველოში კვლავ აქტუალური გახდა აგვისტოს ომის საკითხი. ახალი ხელისუფლების წარმომადგენლები ეჭვს გამოთქვამენ ომის დაწყების იმ ვერსიაზე, რომელსაც