პოეტები, რომლებმაც ბავშვობა ვერ დათმეს
ალბათ, დამეთანხმებით, რომ ბავშვობა ყველაზე ტკბილი და ხანმოკლე სიზმარია ადამიანის ცხოვრებაში. თავიდან გაზრდას ვნატრობთ, შემდეგ კი ვხვდებით რაოდენ ძვირფას წლებს
ალბათ, დამეთანხმებით, რომ ბავშვობა ყველაზე ტკბილი და ხანმოკლე სიზმარია ადამიანის ცხოვრებაში. თავიდან გაზრდას ვნატრობთ, შემდეგ კი ვხვდებით რაოდენ ძვირფას წლებს
ახლახანს, საქართველოს პრემიერ მინისტრის, გიორგი კვირიკაშვილის, Facebook გვერდზე გამოჩნდა, ვიდეო რგოლი, რომელიც საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს ეძღვნება. 26 მაისი – ეს
პიეტრო დელა ვალე (1586 – 1652), იტალიელი მოგზაური, რომელმაც იმოგზაურა ირანში და იქ პირველად ნახა ქართველები, ძირიდად შირაზსა და ისფაჰანში,
“მე, საუბარი რომ პირდაპირ საჭირო საგნისკენ წარმემართა, ვკითხე, ამბობენ, გურჯებში მრავალი მოღალატის პოვნა შეიძლება, და თუ მართალია-მეთქი. ამაზე ალი-მირზამ გაიღიმა
”შენი სახელი? – გაისმა მისი კითხვა ქართველისადმი. – ქართველი, – იყო პასუხი. – წლოვანება! – ორი ათასზე მეტი წლის ვარ.
„უყვარს ქართველს ეს გამრყვნელი და წამახდენელი სენი, რომ თუ არ აქე, თუ არ მიეფერე, პირიდამ თაფლი თუ არ იდინე, სულ
“არ არსებობს გზა მშვიდობისკენ თავად მშვიდობაა გზა.” – მაჰათმა განდი თემა, რომელზედაც ახლა უნდა ვწერო, ისტორიული თვალსაზრისით იმდენი ხსნისაა, რამდენისაც გახლავართ მე
ნოდარ დუმბაძე დიდი ილიას შესახებ საგურამოში, ილია ჭავჭავაძის სახლ–მუზეუმში, შავ ხავერდზე პატარა, ფრჩხილისოდენა ტყვია დევს. ბერდანის ტვია, რომელმაც 1907 წლის
“სამშობლო როგორც უფალი ერთია ქვეყანაზედა”. “მიწის სჯული” დოკუმენტური ფილმი ქართველი ემიგრანტების შესახებ.
… ვიყავი 15-16 წლისა, სამხედრო სკოლის მოწაფე, ერთხელ მივდიოდი ძეგვის მიდამოებში, როცა შემხვდა გლეხი ფარაჯაში. – “გამარჯობა”, “გაგიმარჯოს”. გზა ერთი