სამოთხე აქ არის – ჩვენს გულებში !
გუშინ ანანურში ვიყავი. მზემ გაათბო ჩემი გული. უამრავი მთა ყოფილა, რომელსაც არ ვიცნობ,უამრავი ფრესკა, რომელიც ჯერ ისევ საჭიროებს
გუშინ ანანურში ვიყავი. მზემ გაათბო ჩემი გული. უამრავი მთა ყოფილა, რომელსაც არ ვიცნობ,უამრავი ფრესკა, რომელიც ჯერ ისევ საჭიროებს
წესი 1. თქვენი გონება დატვირთეთ აზრებით სიმშვიდეზე, სიმამაცეზე, ჯანმრთელობასა და იმედზე, “ჩვენი ცხოვრება ხომ ისაა, რასაც ვფიქრობთ მასზე”; წესი 2.
1. ნამდვილი მეგობარი ხედავს შენში მხატვარს,მაშინაც კი, თუ შენ მოკრძალებით ინახავ შენს ნამუშევრებს მაგიდის უჯრაში და ეჭვი გეპარება,რომ მომავალში შეიძლება
ყველას გვიწევს სააღდგომოდ სოფელში ჩასვლა და მარტო დარჩენის საშუალება თუ მოგვეცა, ჩამოვჯდებით მდინარის პირას და ვუსმენთ ჩიტების ჭიკჭიკს,მაგრამ არ ვიცით,
ბავშვობა – ზრდასრულს! რა უჩუქებიათ თქვენთვის ყველაზე ორიგინალური? აი ის, რომლის გახსენებაც სახეზე ღიმილს გგვრით და განწყობას გიმაღლებთ. აბა
რამდენი ჩვენგანი ელოდება ბედნიერებას მომავალ დროში?! რამდენი ჩვენგანის შორეული მიზანია ბედნიერება?! ველით, როდის დავასრულებთ სკოლას და ჩავაბარებთ უნივერსიტეტში, შემდგომ როდის
ერთ ადამიანს ვიცნობდი,სახელად პიტერს,რომელიც თუთიყუშივით ყველა მეორე შემხვედრს უყვებოდა თუ როგორი უბედური იყო:,, რასაც კი გამოვიმუშავებ , ყველაფერს გადასახადებში მიდის!
თუ მოულოდნელად გავიგებდი,რომ სიცოცხლის რამდენიმე დღე დამრჩა მხოლოდ, მაშინათვე დავურეკავდი ბავშვობის მეგობრებს: ნანას და მირას, მივირთმევდი მათთან ერთად ცხელ,ქაფქაფა ხინკალს.
როდესაც ვიზრდებით, უმეტესობა ისევ ბავშვობას შევნატრით. ვამბობთ თუ როგორი უდარდელი იყო ბავშვობის წლები, როგორ ვთამაშობდით, ვხალისობდით და გვიხაროდა ცხოვრება. ბავშვობაში
ჩვენი სახლის წინ ჯერ სხვა სახლები და ხეებია, მერე – ვენახები, მერე – მთა. მთის აქეთა ფერდობზე აქა-იქღა შერჩენილა ბუჩქები,