“მთელი ყურადღება საკუთარი თავისკენ მიმართე. გააცნობიერე შენი ნებისმიერი ფიქრი, გრძნობა, სურვილი და ქმედება. რასაც დაიწყებ, ყოველთვის დაამთავრე. რასაც აკეთებ, გააკეთე საუკეთესოდ. არავითარ შემთხვევაში არ გახდე დამოკიდებული იმაზე, ვისაც შენი განადგურება შეუძლია. სულგრძელობა მოწმეების გარეშე გამოიჩინე. ყოველ ადამიანს ისე მოექეცი, როგორც უახლოეს ნათესავს. შენი დასვრილი, შენვე მოწმინდე. ისწავლე მიღება და ნებისმიერი საჩუქრისთვის იყავი მადლიერი. უარი თქვი […]
ბაბუამ იცოდა თქმა: ყველაზე დიდი პატრონი ენას სჭირდება ბაბუა, იცოდე ეს. არცერთი სიტყვა უბრალოდ არ იკარგება, ზოგიერთი შეიძლება მალამოდ მოეფინოს კაცის გულს და ეს კარგია, მაგას თვითონაც მიხვდები, მაგრამ ზოგიერთმა დაუფიქრებლად წამოსროლილმა სიტყვამ შეიძლება გული გაუგლიჯოს და სული გაუხლიჩოს კაცს. სიტყვით დაჭრილი კაცი არ იკურნება ბაბუა, შეიძლება ცოტახნით მიივიწყოს ეს ჭრილობა, მაგრამ იცოდე რომ ის […]
ხომ არის ხოლმე “გადასატანი” დღეები… “ფეხზე ვერ დავდგები” დღეები… “მეტი აღარ შემიძლია” დღეები… “დავიტანჯე” დღეები… , ,მხრებჩამოყრილი დღეები… “ყელში ამოვიდა” დღეები… გულგახეთქილი დღეები… ამ დროს იცი რა უნდა ქნა?! საკუთარი სხეულიდან უნდა გამოხვიდე, შენს თავს მეგობარივით გვერდში ამოუდგე, შენივე ხელი მხარზე გადაიდო, წამოაყენო… ასე ნაბიჯ-ნაბიჯ… ეს “მეზარება” დღეები რომ ჩამოიცილო მხრებიდან… მერე უნდა დაითვალო ნაბიჯები… […]
ცხოველების ფერმა” მდგომარეობაა. შენ ჯერ ვერ ხვდები სად ხარ, პროპაგანდა კი მუშაობს და ცხოვრება მშვენიერი გგონია. პრინციპებს გიცვლიან, ღირსებას გილახავენ და მაინც კმაყოფილი ხარ. წიგნის მოქმედება ფერმაში ვითარდება, საიდანაც ცხოველებმა მათი პატრონი ჯოუნსი გააგდეს და თავისუფალი ცხოვრება დაიწყეს. ცხოველებმა ჩამოაყალიბეს მიმდინარეობა ენიმალიზმი, შეთანხმდნენ პრინციპებზე, შექმნეს 7 მცნება, მათ შორის “ყველა ცხოველი თანასწორია”. თუმცა აღფრთოვანებამ ცოტა […]
როგორ შეუძლიათ იცოდნენ ამდენი და ერთ ადგილას იდგნენ? როგორ შეუძლიათ ისაუბრონ სიტყვების გარეშე და იყვნენ ერთად მაშინაც კი, როცა მარტონი დგანან? ხეები მუდამ გამჭრიახ მასწავლებლებად მიმაჩნდა. პატივს ვცემდი მათ, როცა ტომებად და ოჯახებად ცხოვრობდნენ ტყეებსა და ბუჩქნარებში და მათი პატივისცემა უფრო მეტად მემატებოდა, როდესაც მარტოთ ვხედავდი. ხეები მარტოსულ ადამიანებს ჰგვანან. ისეთებს კი არა, რომელთაც საზოგადოებას […]
1930 წლის 14 ივლისს, ალბერტ აინშტაინი ბენგალელ ფილოსოფოსს რაბინდრანათ თაგორს, ბერლინში, საკუთარ სახლში შეხვდა. მათ შორის გაიმართა მსოფლიოს ისტორიაში, ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ინტელექტუალური საუბარი, რომელიც მოიცავდა მშვენიერების, ჭეშმარიტების, მეცნიერებისა და რელიგიის კონცეფციებს. აინშტაინი: თქვენ გწამთ სამყაროსგან განცალკევებული ღმერთის? თაგორი: არა განცალკევებული. ადამიანის უსასრულო პიროვნულობა მთელს სამყაროს მოიცავს. არ შეიძლება არსებობდეს რაიმე, რაც მას არ განეკუთვნება. ეს იმას […]
1973 წელს, ამერიკელ მწერალ ელვინ ბრუკს ვაითს ერთმა ნაცნობმა წერილი მისწერა. კაცს ძლიერი დეპრესიის ნიშნები ჰქონდა და ჩანდა ადამიანთა მიმართ რწმენა საბოლოოდ დაეკარგა. მწერალი, ამ დროისთვის, 74 წლის გახლდათ. მან მალევე მისწერა კაცს საპასუხო წერილი. ძვირფასო მეგობარო, ვიდრე ამქვეყნად თუნდაც ერთი სამართლიანი კაცი არსებობს, ვიდრე ქვეყნად კიდევ არის ერთი თანაგრძნობით სავსე ქალი, მათი გავლენა ყოველთვის […]
ღმერთებმა სიზიფეს უზარმაზარი ლოდის მთის მწვერვალზე დაუსრულებლად ატანა მიუსაჯეს, საიდანაც ლოდი, მთელი თავისი სიმძიმით, უკან გორდება. გარკვეულ მიზეზთა გამო, მათ იფიქრეს, რომ არ არსებობს უნაყოფო და უიმედო შრომაზე საშინელი სასჯელი. ჰომეროსის თქმით, სიზიფე, მოკვდავთა შორის , ყველაზე გონიერი და ფრთხილი ადამიანი იყო. სხვა წყაროები ამბობენ, რომ იგი ყაჩაღობის პროფესიით იყო დაკავებული, თუმცა მე ამაში ვერანაირ […]
3300–ზე მეტი ჩატარებული კვლევა, ლიდერების შესახებ, ცხადყოფს, რომ არსებობს ერთი უმნიშვნელოვანესი თვისება, რომელიც ყველა ლიდერს გააჩნია. ეს თვისება მომავლის ხედვაა. ადრე ვახსენე, რომ ადამიანის ისტორიაში ერთ–ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი აღმოჩენაა: „თქვენ ხდებით ის, რასაც ფიქრობთ – უმეტეს შემთხვევაში.“ და რა არის ის რაზე ფიქრშიც ლიდერები დროის უმეტეს ნაწილს ატარებენ? ლიდერები მომავალზე ფიქრობენ, იმაზე თუ საით მიდიან […]
„როგორც წესი, ადამიანები იმაზე ბევრად ნაკლებს ფლობენ, ვიდრე დაბადებიდან საჩუქრად დაჰყვებათ – ადამიანი ისაა, რასაც თვითონ ქმნის.“ – ალექსანდრ გრაჰამ ბელი როდესაც 21 წლის ვიყავი, არაფერი გამაჩნდა. პატარა ბინაში ვხოვრობდი, სადაც მხოლოდ ერთი ოთახი იყო, შუა ზამთარში, როცა ძლიერ ციოდა, მთელი დღის განმავლობაში მშენებლობაზე ვმუშაობდი. საღამოობით სახლს გარეთ გასვლასაც კი ვერ ვახერხებდი, თუნდაც იქ სადაც […]
